Ἡ γυναῖκα-μητέρα…

 

Ὁ μπαμπάς καὶ ἡ μαμὰ ἔβλεπαν τηλεόραση, ὅταν ἡ μαμὰ εἶπε:

«Εἶμαι κουρασμένη, πηγαίνω γιὰ ὕπνο».

Πῆγε πρῶτα στὴν κουζίνα νὰ ἑτοιμάσει τὰ σάντουιτς τῶν παιδιῶν γιὰ τὸ σχολεῖο.

Ἔβαλε τά πιάτα στὸ πλυντήριο πιάτων, ἐνῶ μερικά τά εἶχε πλύνει στό χέρι, γιατί τά χρειαστήκαν νωρίτερα, καί τό πλυντήριο ἀργεῖ. Στήν συνέχεια ἔβγαλε τά ὑλικά ἀπὸ τὴν κατάψυξη γιὰ τὸ αὐριανὸ φαγητό.

Ἅπλωσε τὰ πλυμμένα ροῦχα, ἐνῶ τό ἀπόγευμα εἶχε σιδερώσει ἀρκετά ἀπό τήν προηγούμενη πλύση. Τά νέα ροῦχα θά τά σιδέρωνε τήν ἄλλη μέρα, ὅπως κάνει σχεσόν κάθε μέρα… Ἔραψε ἕνα κουμπί, μάζεψε τὰ παιχνίδια τῶν παιδιῶν, ὅπως τό κάνει δυό τρεῖς φορές τήν ἡμέρα, καὶ ἔβαλε τὸ τηλέφωνο νά φορτίσει.

Πότισε τὰ φυτὰ καὶ ἔβγαλε τὰ σκουπίδια ἔξω, ἀφοῦ εἶχε γιά πολλοστή φορά σκουπίσει καί σφουγγαρίσει, πρᾶγμα πού κάνει κάθε μέρα.

Τότε, λοιπὸν, ἄρχισε νὰ χασμουριέται καὶ ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ κρεβάτι της.

Σταμάτησε γιὰ ἕνα λεπτὸ νὰ γράψει ἕνα μήνυμα στὴν δασκάλα, μέτρησε τὰ χρήματα γιὰ τὴν ἐκδρομὴ τῶν παιδιῶν καὶ μάζεψε ἕνα βιβλίο ποὺ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν καρέκλα.

Ἑτοίμασε μιὰ εὐχετήρια κάρτα γιὰ τὴν φίλη της πού γιόρταζε καί ἀπάντησε σέ μηνύματα συγγενῶν, ἔφτιαξε τὴν λίστα μὲ τὰ ψώνια καὶ τήν ἔβαλε δίπλα ἀπὸ τὴν τσάντα της.

Μετὰ ἡ μαμὰ καθάρισε τὸ πρόσωπο της καὶ βούρτισε τὰ δόντια της.

Ὁ μπαμπᾶς φώναξε :

«Νόμιζα ὅτι θὰ πήγαινες γιὰ ὕπνο !;»

«Τώρα, πηγαίνω», τοῦ ἀπάντησε.

Κλείδωσε τὴν πόρτα καὶ ἔσβησε τὸ φῶς στὸν διάδρομο.

Ἔριξε μά ματιὰ στὸ δωμάτιο τῶν παιδιῶν, ἐκεῖ πού εἶναι τά εἰκονίσματα καί τό καντηλάκι πού καίει μέρα καί νύχτα καί πού εἶχαν πρίν ἀπό λίγο κάνει τό ἀπόδειπνον καί τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγίαν μας, μάζεψε κάτι βρώμικα μπλουζάκια καὶ κάλτσες ἀπὸ τὸ πάτωμα καὶ καθησύχασε ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ κοιμηθεῖ.

Μόλις ἔφτασε στὸ δωμάτιό της. ἔβαλε τὸ ξυπνητήρι, ἑτοίμασε τὰ ροῦχα της καί τά χρειαζούμενα στήν δουλειά της γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα καὶ συγύρισε λίγο τὰ ροῦχα τοῦ ἄνδρα της πού τἄχε πλύνει καί σιδερώσει λίγο πρίν.

Συμπλήρωσε στὴν λίστα της τρία πράγματα ποὺ πρέπει νὰ κάνει ὁπωσδήποτε καί νά πάει ἕτοιμη στήν δουλειά της, ἀφοῦ πάει τά παιδιά τό πρωί στό λεωφορεῖο γιά τό σχολεῖο. Καί σκέφτηκε, ὅτι τό μεσημέρι, θά πρέπει ἔγκαιρα νά ἔχει ἐπιστρέψει ἀπό τήν δουλειά της, νά ἑτοιμάσει τό φαγητό καί νά πάρει τά παιδιά ἀπό τό σχολικό. Μετά θά πρέπει νά διαβάσει τά παιδιά… νά τά λούσει καί νά τούς φορέσει καινούρια ἐσώρουχα καί καθαρά ροῦχα. Ὑπάρχουν καί τά ἔκτακτα, ὅταν ἀρρωσταίνουν τά παιδιά ἤ ὅταν πρέπει νά πᾶνε μαζί στόν γιατρόν ἤ στόν ὀδοντίατρο…

Ὅλα αὐτά εἶναι … αὐτονόητα…

Κατά τά ἄλλα, οἱ γυναῖκες δέν κάνουν τίποτε,… πού πρέπει καί νά δείχνουν ἀπέραντη ὑπομονή καί σέ ὅλες τίς ἰδιοτροπίες τοῦ ἄνδρα καί πολλές φορές νά σηκώνουν τό βάρος τῆς ἄκριτης ὀργῆς καί τῶν σκληρῶν λόγων του…

Ἐκείνη τὴν στιγμὴν ὁ μπαμπᾶς εἶπε : «Πάω γιὰ ὕπνο».

Κι αὐτὸ ἔκανε, χωρὶς νὰ τὸ ξανασκεφτεῖ.

Τίποτα τὸ περίεργο;

Ἀναρωτιόμαστε γιατί οἱ γυναῖκες-μητέρες ζοὺν περισσότερο...

Γιατί εἶναι φτιαγμένες γιὰ μεγάλες ἀποστάσεις!

Δὲν μποροῦν νὰ πεθάνουν νωρίς, ἔχουν πολλὰ πράγματα νὰ κάνουν!

Καί πρόσεξε πολύ, πάρα πολύ, γιατί ὁ Κύριος μπορεῖ νά Σοῦ πάρει ξαφνικά τόν θησαυρόν πού δέν ἐκτιμᾶς καί τόν περιφρονεῖς…

Kαί μετὰ πήγαινε, ἄν δέν τά σκέφτεσαι ὅλα αὐτά καί δέν τά ἀναγνωρίζεις, ἀδελφέ μου, …νὰ κοιμηθεῖς... ἥσυχος!!!

 

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου γιά τήν γυναῖκα-μητέρα

Θεοῦ πλάσμα εἶναι ἡ γυναῖκα. Μὲ τὴν ἀποστροφή σου δὲν προσβάλλεις ἐκείνην, ἀλλά τόν Δημιουργό της. Τί δικό της ἔχει; Ὁ Κύριος δέν τῆς τὰ ἔδωσε ὅλα; Μὰ καὶ τὴν ξένη, ὄμορφη γυναῖκα μὴν τὴν παινέψεις, μὴν τὴν θαυμάσεις. Ὁ θαυμασμὸς τῆς μιᾶς καὶ ἡ περιφρόνηση τῆς ἄλλης δείχνουν ἄνθρωπον ἀκόλαστον. Τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς νὰ ζητᾷς καί τόν Νυμφίον τῆς Ἐκκλησίας νὰ μιμεῖσαι.

Ἡ σωματικὴ ὀμορφιά, πέρα ἀπό τό ὅτι εἶναι γεμάτη ἀλαζονεία, προκαλεῖ ζήλεια, πολλὲς φορὲς μάλιστα καὶ ἀβάσιμες ὑποψίες. Δὲν χαρίζει, ὅμως, ἡδονή; Γιὰ λίγο, ναί· γιὰ ἕνα μῆνα ἢ δύο, ἢ τὸ πολὺ γιὰ ἕνα χρόνο· ὕστερα, ὄχι πιά.

Γιατί, λόγῳ τῆς συνήθειας, δὲν σοῦ κάνει πιὰ αἴσθηση ἡ ὀμορφιά, ἡ ὁποία, ὅμως, διατηρεῖ τὴν ἀλαζονεία της. Κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει στὴν περίπτωση μιᾶς γυναίκας ποὺ δὲν ἔχει ἐξωτερικὴν ὀμορφιά, ἔχει, ὅμως, ἐσωτερική. Ἐκεῖ εἶναι φυσικὸ ἡ ἡδονὴ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ συζύγου νὰ παραμένουν ἀπ' τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος ἀμείωτες, γιατί προέρχονται ἀπὸ ὀμορφιὰ ψυχῆς καὶ ὄχι σώματος...

Ὅπως ὁ Κύριος φροντίζει στοργικὰ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ ὅλους ἐμᾶς, γιατί εἴμαστε μέλη Του, σάρκα Του καὶ ὀστά Του- καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζετε καλὰ ὅσοι συμμετέχετε στὰ ἱερὰ μυστήρια-, ἔτσι καὶ ὁ ἄνδρας ὀφείλει νὰ φροντίζει στοργικὰ τὴν γυναῖκα του, γιατί δημιουργήθηκε ἀπ αὐτόν, εἶναι κομμάτι τοῦ σώματός του.

"Γι' αὐτό", λέει ἡ Γραφή, "θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του, γιὰ νὰ ζήσει μαζὶ μὲ τὴ γυναῖκα του καὶ (μὲ τὴν συζυγία) θὰ γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα", ἕνα σῶμα, ἕνας ἄνθρωπος (Γεν. 2, 24΄ Ἐφ. 5, 31). Νὰ καὶ τρίτος λόγος. Δείχνει δηλαδὴ ὅτι, ἀφοῦ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας ἐκείνους ποὺ τὸν γέννησαν, δένεται μ' ἐκείνην.

Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς ἡ σάρκα, ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα, δημιουργεῖ τὸ παιδί, ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν ἕνωση τῶν σπερμάτων τους. Ὥστε καὶ οἱ τρεῖς εἶναι μιὰ σάρκα, ὅπως κι ἐμεῖς μὲ τὸν Χριστὸν μας εἴμαστε μιὰ σάρκα, ἕνα σῶμα.

Ὅση, λοιπόν, ἀγάπη ἔχεις στὸν ἑαυτό σου, τόσην ἀγάπη θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἔχεις καὶ στὴν γυναῖκα σου. Δὲν βλέπεις, ὅτι καὶ στὸ σῶμα μας πολλὲς ἀτέλειες ἢ ἐλλείψεις ἔχουμε; Ὁ ἕνας ἔχει πόδια στραβά, ὁ ἄλλος τὰ χέρια παράλυτα, ὁ τρίτος κάποιο ἄλλο μέλος ἄρρωστο κ.ο.κ. Καὶ ὅμως, δὲν τὸ κακομεταχειρίζεται οὔτε τὸ κόβει· ἀπεναντίας μάλιστα, τὸ φροντίζει καὶ τὸ περιποιεῖται περισσότερο ἀπ' ὅσο τὰ ὑγιῆ μέλη του, καὶ ὁ λόγος εἶναι εὐνόητος.

Ὅσον ἀγαπᾷς, λοιπόν, τὸν ἑαυτόν σου, τόσο ν' ἀγαπᾷς καὶ τὴν γυναῖκα σου. Ὄχι μόνον γιατί ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα ἔχουν τὴν ἴδια φύση, ἀλλὰ καὶ γιὰ μιὰν ἄλλη σπουδαιότερη αἰτία:

Γιατί δὲν εἶναι πιὰ δύο ξεχωριστὰ σώματα, ἀλλὰ ἕνα· καὶ ὁ ἄνδρας εἶναι τὸ κεφάλι, ἐνῶ ἡ γυναῖκα τὸ σῶμα.

Λοιπόν, τελείωσε ἡ γιορτὴ τοῦ γάμου; Ἔφυγαν οἱ καλεσμένοι; Ἔμεινες μόνος μὲ τὴν νύφη, τὴν σύζυγό σου; Μὴν πετάξεις ἀμέσως ἀπὸ πάνω σου τὴν σοβαρότητα, ὅπως κάνουν οἱ ἀκόλαστοι ἄνδρες. Διατήρησέ την γιὰ πολὺ καιρό, καὶ μεγάλο κέρδος θὰ ἔχεις.

Τώρα, στὸ πρῶτο διάστημα τοῦ γάμου, πρίν 'παραγνωριστεῖτε' καὶ ἀποκτήσετε ἐλευθεριότητα στὶς σχέσεις σας, ὅταν ἀκόμα ἡ γυναῖκα εἶναι συγκρατημένη ἀπὸ κάποια ντροπαλότητα καὶ συστολή, εἶναι ἡ καλύτερη εὐκαιρία γιὰ νὰ τὴν φέρεις στὰ νερά σου καὶ νὰ τῆς ἐπιβάλεις, καλότροπα καὶ συνετά, τίς ἀρχές σου. Γιατί, ὅταν ἡ γυναῖκα ξεθαρρέψει, τὰ κάνει ὅλα ἄνω κάτω.

Καλὸ θὰ εἶναι, λοιπόν, νὰ διατηρήσεις τὴν αἰδημοσύνη της ὅσο μπορεῖς περισσότερο. Καὶ πῶς θὰ τὸ κατορθώσεις αὐτό; Ὅταν κι ἐσὺ δείχνεις, ὅτι δὲν ἔχεις λιγότερη συστολὴ ἀπ' αὐτήν· ὅταν εἶσαι λιγόλογος, σοβαρός, λογικός. Ἔτσι θὰ σὲ ἀκούσει καὶ θὰ δεχθεῖ θέλοντας καὶ μή, ὅσα θὰ τῆς πεῖς. Μὰ πιὸ πρόθυμα θὰ τὰ δεχθεῖ, ἂν τῆς φανερώσεις πλούσια τὴν ἀγάπην σου· γιατί τίποτ' ἄλλο δὲν συντελεῖ τόσο στὸ νὰ πειστεῖ ἕνας ἄνθρωπος στὰ λόγιά μας, ὅσο τὸ νὰ καταλάβει, ὅτι τοῦ τὰ λέμε μὲ ἀγάπη καὶ ἀπὸ ἀγάπη.

Καὶ πῶς θὰ τῆς δείξεις τὴν ἀγάπην σου; Ἄν τῆς πεὶς λ.χ.:

«Δὲν θέλησα νὰ πάρω ἄλλη γυναῖκα, καὶ μάλιστα πλουσιοκόρη ἢ ἀρχοντοπούλα. Προτίμησα ἐσένα γιὰ τὸν καλό σου χαρακτῆρα, τὴν σεμνότητα, τὴν πραότητα, τὴν σωφροσύνην. Γιατί ἔχω μάθει νὰ περιφρονῶ τὸν πλοῦτο σὰν κάτι τιποτένιο, κάτι ποὺ ἀποκτοῦν οἱ λῃστές, οἱ ἀνήθικοι καὶ οἱ ἀπατεῶνες.

Ἐμένα μὲ σαγήνεψε ἡ ἀρετὴ τῆς ψυχῆς σου, ποὺ τὴν προτιμῶ ἀπὸ κάθε πλοῦτο. Ἕνα συνετὸ κορίτσι, ποὺ ζεὶ μὲ εὐσέβεια, ἀξίζει ὅσο ὅλη ἡ οἰκουμένη. Γι' αὐτὸ σ' ἀγάπησα, σ' ἀγαπῶ καὶ πάνω ἀπ' τὴ ζωή μου σὲ βάζω. Τίποτα δὲν εἶναι ἡ παροῦσα ζωή. Προσεύχομαι, λοιπόν, καὶ παρακαλῶ τὸν Θεὸν καὶ κάνω ὅ,τι μπορῶ γιὰ ν' ἀξιωθοῦμε τὴν ζωήν μας ἔτσι νὰ τὴν περάσουμε, ὥστε καὶ στὴ Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν νὰ εἴμαστε μαζί.

Γιατί ἡ παροῦσα ζωὴ καὶ σύντομη καὶ προσωρινὴ εἶναι· ἂν ὅμως ἀξιωθοῦμε νὰ τὴν περάσουμε εὐαρεστῶντας τόν Θεόν, καὶ μαζὶ καὶ μὲ τὸν Χριστὸν μας θὰ εἴμαστε αἰώνια, μέσα σὲ ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη. Ἐγὼ πάνω ἀπ' ὅλα βάζω τὴν ἀγάπην μου γιὰ σένα, καὶ τίποτα δὲν θὰ μοῦ εἶναι τόσο δυσάρεστο καὶ βαρὺ ὅσον τὸ νὰ τὰ χάσω καὶ πάμφτωχος νὰ γίνω καὶ σὲ μεγάλο κίνδυνο νὰ βρεθῶ καὶ ὁ, τιδήποτε νὰ πάθω, ὅλα ὑποφερτὰ καὶ ἀνεκτὰ θὰ μοῦ εἶναι, φτάνει οἱ σχέσεις μου μαζί σου νὰ εἶναι καλές.

Εἶναι, ὅμως, ἀνάγκη νὰ κάνεις κι ἐσὺ τὰ ἴδια. Ὁ Θεὸς θέλει νὰ εἴμαστε δεμένοι ἀμοιβαῖα καὶ ἀδιάσπαστα μέ τόν δεσμὸν τῆς ἀγάπης. Ἄκου τί λέει ἡ Γραφή: "Θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του, γιὰ νὰ ζήσει μαζὶ μὲ τὴ γυναῖκα του". Ἄς μὴν ἔχουμε, λοιπόν, καμιὰ μικρόψυχη πρόφαση. Δὲν πᾶν νὰ χαθοῦν τὰ χρήματα, οἱ ὑπηρέτες καὶ οἱ τιμές! Ἐγὼ πάνω ἀπ' ὅλα βάζω τὴν ἀγάπην μου γιὰ σένα».

Ἀπὸ πόσα πλούτη, ἀπὸ πόσους θησαυροὺς δὲν θὰ εἶναι ποθεινότερα τὰ λόγια τοῦτα στὴν γυναῖκα! Νὰ τῆς λὲς, ὅτι τὴν ἀγαπᾷς, χωρὶς νὰ φοβᾶσαι μήπως κάποτε τὸ πάρει πάνω της καὶ τὸ ἐκμεταλλευθεῖ. Οἱ ἄσεμνες γυναῖκες, ποὺ πηγαίνουν μὲ τὸν ἕνα καὶ μὲ τὸν ἄλλον εἶναι φυσικὸ νὰ τὸ παίρνουν ἐπάνω τους μὲ τέτοια λόγια.

Μία καλὴ κοπέλα, ὅμως, ὄχι μόνον δὲν θὰ ξιπαστεῖ, ἀλλὰ καὶ θὰ ταπεινωθεῖ. Δεῖξε μάλιστα, ὅτι σοῦ ἀρέσει πολὺ νὰ μένεις μαζί της, ὅτι προτιμᾷς νὰ μένεις στὸ σπίτι γιὰ χάρη της, παρὰ νὰ βρίσκεσαι μὲ τοὺς φίλους σου. Νὰ τὴν τιμᾷς περισσότερο ἀπὸ τοὺς φίλους σου, περισσότερο ἀκόμα κι ἀπὸ τὰ παιδιά σας.

Καὶ αὐτὰ γιὰ χάρη της νὰ τ' ἀγαπᾷς. Ἄν κάνει κάτι καλό, νὰ τὴν παινεύεις καὶ νὰ τὴν θαυμάζεις. Ἄν πέσει σὲ κάποιο σφάλμα, νὰ τὴ συμβουλεύεις καὶ νὰ τὴν διορθώνεις μὲ καλὸν τρόπον.

Ἄν ἔτσι πορεύεσαι στὸν γάμον σου καὶ τέτοια διδάσκεις τὴν γυναῖκα σου, δὲν θὰ εἶσαι κατώτερος καὶ ἀπὸ ἕναν ἀσκητήν μοναχόν.