Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Ἡ αἵρεση συνιστᾶ χωρισμόν ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τήν Ἐκκλησία



ποδείχθηκε πανειλημμένως στά προηγούμενα τεύχη τῶν «Ἁγίων Κολλυβάδων»:
-τι αρεση συνιστ χωρισμόν πό το Θεο καί τς κκλησίας, καί δέν εναι δυνατόν νά τήν κολουθε κάποιος καί νά εναι μέσα στήν κκλησία τς Παραδόσεως καί τς ληθείας, μέσα δηλ. στήν ρθόδοξη κκλησία!
-τι καί αρεση το Οκουμενισμο εναι καταδικασμένη καί πό τήν Ε΄ Οκουμενική Σύνοδο.
-τι ο πίσημες καί πανηγυρικές νώσεις τς Νέας κκλησίας μέ τούς Μονοφυσίτες στό Σαμπεζύ καί μέ τούς Λατίνους στό Μπαλαμάντ συνιστον πό μόνες τους συνοδικές πράξεις προδοτικές, διάφορες τς αρέσεως το Οκουμενισμο, πού δηγον, καί κατά τούς α΄ καί β΄ ερούς Κανόνες τς Γ΄ Οκουμενικς καί κατά τά Πρακτικά τς γίας Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου, σέ κπτωση πό τήν ερωσύνη καί τήν σωστική χάρη τν Λατινοφρόνων καί τν αρετικν καινοτόμων, πού πό τό 1924 κολουθον καί τήν βδελυρή αρεση το Νέου Καλενδαρίου!

Ποιά εναι πάντηση καί διδασκαλία τς κκλησίας μας, μέσα πό τήν συμφωνία τν γίων Πατέρων καί τήν πράξη τν Οκουμενικν Συνόδων γιά τήν συνοδικά – θεσμικά, δημοσί καί παρρησί πί ννενντα χρόνια κηρυσσόμενη αρεση το Νεοημερολογιτικο Οκουμενισμο;

Τοτο παντται συνοπτικά κατωτέρω:
α. Ὁ πρώην Φλωρίνης ναφερόταν σέ μία μόνον λλαγή, ατήν το μερολογίου, ταν ντιπροσώπευσε τίς θέσεις πού προβλημάτισαν ἀρκετούς στό παρελθόν:

Καί γιά μία μόνον μή ἀμετάκλητη λλαγή, λεγε, ὅτι δέν ποκηρύσσουμε παντελς τούς Νεοημερολογίτες, (ν καί φτασε καί σέ ποκήρυξή τους, μετά τόν θάνατο το κυρο Ματθαίου! στω καί γιά ποιμαντικούς (;) λόγους!).
λπιζε μέχρι τότε, τι θά πιστρέψει κκλησία στήν νιαία τάξη καί λατρεία.
Δυστυχς, μως, διαψεύστηκε...
Τώρα τό πρώην σχίσμα παγιώθηκε.
Μετεξελίχθηκε μέ τίς ἐπίσημες συμφωνίες καί τίς δημόσιες λατρευτικές ἐπ’ ἐκκλησίας πράξεις μέ τούς Λατίνους, τούς Μονοφυσίτες καί τούς Προτεστάντες σέ αρεση.
Παναίρεση μέ τίς συμπροσευχές ἀκόμη καί μέ τούς ἀλλοθρήσκους!
Λεγενα αρέσεων, κατά τόν πολύν π. ουστνο Πόποβιτς.
Τί θά λεγε σήμερα, πού κατελύθησαν τά πάντα, γιος εράρχης μας;

Consensus patrum

Σημασία, στόσο, στήν κκλησία δέν χει γνώμη νός εράρχη, στω καί γίου, ς πρώην Φλωρίνης, λλά συμφωνία τν Πατέρων.
Δηλ. τό consensus patrum.
πως ἀποδεικνύεται στή συνέχεια, συμφωνία τν Πατέρων μς δηγε σέ ντελς διαφορετικά πό τά σθεν πιχειρήματα τῶν ἀντιλεγόντων.
νάλυση πού κολουθε στηρίζεται στήν διαχρονική διδασκαλία καί συμφωνία τν θεοφόρων Πατέρων καί στήν διδαχή τν Οκουμενικν Συνόδων.

κτίμηση τν γεγονότων, κάτω πό τό φς τς Διδασκαλίας τν Πατέρων καί τν Οκουμενικν Συνόδων, μς δηγε ξεκάθαρα πιά σέ διαφορετικά συμπεράσματα πό κενα διαφόρων δελφν μας, πως καί το λίαν γαπητο μας δελφο, μακαριστοῦ παπα-Θεοδώρητου, πού στά τελευταα χρόνια, πρίν τήν κοίμησή του, ταν κι ατός πολύ πιφυλακτικός μέ τίς παλαιότερες διατυπώσεις του, πως μο κμυστηρευόταν.

λλά δέν πρόλαβε δυστυχς νά γράψει ...

β. πιστολή το γίου Θεοδώρου το Στουδίτου "Στεφάν ναγνώστ καί τος σύν ατ" χει καί διαφορετική νάγνωση, πό ατήν πού μς πρότειναν διάφοροι νέοι ρμηνευτές, πως μακαρίτης Δελήμπασης, πού κι ατός γωνίστηκε, σο ζοσε, τό κατά δύναμιν κατά τς αρέσεως το Οκουμενισμο.

γ. ναθεματισμός το Οκουμενισμο πό τήν Σύνοδο το γίου Φιλαρέτου, τό 1983, εναι πλέον καθοριστικς σημασίας γιά τήν ντιμετώπιση τν Οκουμενιστν.

δ. ρκετοί καλοί δελφοί μας δέν δωσαν τήν πρέπουσα σημασία στήν πρώτη πράξη τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου, στήν ποία παραπέμπει Μέγας Θεολόγος γιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. 1
ε. πί διετίαν καί πλέον μελετήσαμε -(καί μελετᾶμε ἀκόμη!)- πισταμένως, ἐνδελεχῶς καί ρευνητικς κατ' ξοχήν τά Πρακτικά τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου,2 τήν Β΄ καί τήν Γ΄ Οκουμενικήν, τά Πρακτικά τς ΣΤ΄, τούς Κανόνες το Μεγάλου Βασιλείου, (καί διαίτερα τόν 1ον καί τόν 47ον), καί τόν κανόνα τς Καρθαγένης, καί μπορομε πλέον περίφραστα νά συνταχθομε μετ' ατν, πού συμφωνον ν πσιν, καί κατ' ξοχήν μέ τήν δήλωση το μο Πατρός καί Διδασκάλου γίου Νικοδήμου το γιορείτου.3
στ. λλά καί παλαιότερα γράφαμε μέ πιφύλαξη, τι λα τά οκονομε κκλησία, τό άν δηλ. θά δεχθε κάποιους πό τούς αρετικούς καί ποιούς, καί κάτω πό ποιές συνθκες, καί ποιούς δέν θά δεχθε, ν μετανοήσουν μως καί συντάξουν τούς πό τν Πατέρων ρισθέντες Λιβέλλους μέ τούς ποίους ναθεματίζουν τήν αρεση καί ὁμολογοῦν τήν Ὀρθοδοξία.
ζ. Γιά τούς πρώτους τρες πισκόπους πού βγκαν στόν γνα κατά τῆς καινοτομίας, "οτοι σχον τήν χειροτονίαν πό τς κκλησίας", κατά τόν Ορανοφάντορα.
Δέν χρειάζονταν ποκατάσταση. Ο λλοι, τονίζει Μέγας Οὐρανοφάντωρ εράρχης, πού μειναν στήν αρεση, κατεστάθησαν λαϊκοί καί "οκέτι πλέον σχον τήν χάριν καί οκ δύναντο ατήν μεταδίδειν", διαίτερα, γιατί κοινώνησαν, ἀφοῦ ὑπέγραψαν ἑνωτικά κείμενα, μέ δη καταδικασμένους αρετικούς τελευταία, μετά τό Σαμπεζύ μέ τούς Μονοφυσίτες καί μετά τό Μπάλαμαντ μέ τούς Λατίνους, ἕνωση πού ἀποκαλύφθηκε καί ἀποδείχθηκε μέ ἐπίσημα στοιχεῖα σέ προηγούμενο τεῦχος ("Ἅγιοι Κολλυβάδες"), ὅτι εἶχε γίνει ἤδη τό 1965.
κπτωση πό τήν ερωσύνη τῶν ἑνουμένων μέ αἱρετικούς πέρχεται, σύμφωνα μέ τούς α΄ καί β΄ Κανόνες τς Γ΄ Οκουμενικς, ἀλλά σύμφωνα μέ καί μέ τόν Κανόνα τς Καρθαγένης.4

ναλυτικότερα:

1. πί μία κατονταετία σχεδόν πάρχει συνεχής καί θεσμική-συνοδική λλοίωση στήν πίστη καί στήν Παράδοση τς κκλησίας (Νεοημερολογιτισμός - Οκουμενισμός, νωση μέ τούς Μονοφυσίτες στό Σαμπεζύ καί μέ τούς Λατίνους στό Μπάλαμαντ, συμπροσευχές μέ Προτεστάντες ἀλλά καί ἀλλοθρήσκους).5

2. πάρχει καθημερινή συμπροσευχητική κοινωνία, λλά καί μυστηριακή διακοινωνία σέ λες τίς "κκλησίες" -κατ' ξοχήν το ξωτερικο-, λων τν Νεοημερολογιτν, κατωτέρων καί νωτέρων κληρικν μέ λλους καταδικασμένους αρετικούς, πως γνωρίζω καί βεβαιώνω ξ δίας μεσης ντίληψης.

Στήν λλάδα μας στήν συνέχεια γίνεται κοινωνία τν δ "κανονικν" μέ λους ατούς τούς αρετικούς, πού δέν ποτελον κκλησία, λλά «συναγωγή το Σαταν καί κκλησία πονηρευομένων», κατά τούς Πατέρες.

Οτε πρός ραν, διδάσκει Μ. Βασίλειος, δέν μένουμε κοινωνικοί πρός τούς αρετικούς!

Πόσο μλλον, ταν συμπληρώνεται σχεδόν μιά κατονταετία σχίσματος καί παρρησιασμένης, δημοσίᾳ καί πασίδηλα συνοδικά καί παντοιοτρόπως κηρυσσομένης αρέσεως.

Καί φο συνόλλυνται μέ τούς αἱρετικούς ο κολουθοντες τούς αρετικούς, ποιά χάρη καί ελογία μεταδίδουν αὐτοί «ο ψευδεπίσκοποι καί ο ψευδοδιδάσκαλοι», κατά τόν ΙΕ΄ τῆς ΑΒ΄ Συνόδου, στούς λλους πού τούς ἀκολουθοῦν καί εἶναι κοινωνικοί πρός αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δέν ποτειχίζονται καί ἀκολουθοῦν ατούς τούς λετρες;

3. χουμε προφαν, πασίδηλη καί συνεχ, ναμφισβήτητη δηλαδή κήρυξη αρέσεως π' κκλησίας, (βλ. πίσημη ποδοχή το ντιχρίστου Πάπα καί στήν ρθόδοξη λλάδα μας, συμπροσευχές κόμη καί μέ παστορίνες καί κάθε εδους αρετικούς στή Μητρόπολη Δημητριάδος, καί παναλαμβανόμενες συμπροσευχές μέ πλθος αρετικν διαφόρων ψευδεπισκόπων καί στήν Πατρίδα μας καί στό ξωτερικό, (μεταξύ τν πολλν λλων βλ. τίς οκουμενιστικές θέσεις καί τήν πράξη το Χρυσόστομου Σαββάτου στή Μεσσηνία καί το γνάτιου Γεωργακόπουλου στόν Βόλο, τίς φοβερές βλασφημίες το Στυλιανο Αστραλίας, τήν ναγνώριση το βαπτίσματος τν Προτεσταντν στό Freising πό τόν "Γερμανίας" Αγουστνο καί τίς λατρευτικές συμπροσευχές τν Οκουμενιστν μέ τούς Λατίνους, τούς Προτεστάντες, τούς Μωαμεθανούς, τούς βραίους, τούς Σαμάνους καί τούς Εδωλολάτρες).

4. κοινωνία τν κατωτέρων κληρικν μέ τούς μνημονευομένους πρωτάρχες τς αρέσεως το Οκουμενισμο, πατριάρχες, πισκόπους καί πνευματικούς γέτες, πού καί ο δοι κηρύσσουν τόν Οκουμενισμό ποτάσσονται στόν Οκουμενισμό, χωρίς σχεδόν καμμία διαμαρτυρία πί πολλές δεκαετίες, μολύνει καί ατούς κατά τούς Πατέρες!

Γιατί γνωρίζουμε τι:
" κοινωνν κοινωνήτω, κοινώ-νητος στω" καί "χθρός το Θεο καθίσταται τοιοτος" κατά τόν γιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην καί τόν γιον ωάννην τόν Χρυσόστομον!
Γνωρίζουμε, πίσης, τι καί ο κοινωνοντες μέ τούς κοινωνήτους αρετικούς, καί τος λογισμος ο κατεποντίσθησαν μως τ κοινωνί τς αρέσεως συνόλλυνται".
ν, λοιπόν, καί ο μή τος λογισμος καταποτισθέντες συνόλλυνται τ κοινωνί τς αρέσεως, τότε ποιά χάρη τάχα χουν ο κοινωνοντες μέσως καί μμέσως μέ τούς αρετικούς;
5. πίσημες συμφωνίες, λοιπόν, καί νώσεις γιναν στό Σαμπεζύ καί στό Μπάλαμαντ, καθώς καί ρση τν ναθεμάτων τό 1965, πράξεις συνοδικές, δημόσιες καί ναμφισβήτητες, πού πιβεβαιώνουν, θεμελιώνοντας πανηγυρικά, παρρησί καί φανερά τήν διακοινωνία τν Νεοημερολογιτν μέ τούς καταδικασμένους Μονοφυσίτες καί Λατίνους!
Βρίσκεται, πομένως, σέ πλήρη συμφωνία, ξέλιξη, φαρμογή  καί νάπτυξη Οκουμενιστική γκύκλιος το 1920.
6. Πότε Οκουμενική Σύνοδος δικαίωσε τούς κοινωνοντες μέ τούς αρετικούς;
Ποτέ!
Ε μή μόνον, ν μετανοοσαν καί ναθεμάτιζαν τήν αρεση μέ τήν σύνταξη ναθεματιστικν λιβέλλων, καί ν φεραν παρκ πολογία γιά τήν στάση τους, τούς δεχόταν Οκουμενική Σύνοδος καί πάντως χι λους, ὄχι παντοῦ καί χι πάντοτε!
7. κ τν προτέρων νά λέμε, τι ο αρετικοί καί ο κοινωνοντες μέ ατούς χουν μυστήρια, καί γιαστική χάρη, μέχρι τάχα νά καταδικστοῦν ἀπό κάποια σύνοδο, συνιστ βλασφημία κατά το γίου Πνεύματος!
8. Πότε Οκουμενική Σύνοδος ποιός Πατέρας μακαρίζει καί δικαιώνει ατούς πού μένουν σέ κοινωνία μέ τούς αρετικούς καί πολύ περισσότερο τούς πρωτάρχες τς αρέσεως;
9. ντιθέτως, στό Συνοδικό τς ρθοδοξίας συνεχς τούς ναθεματίζουμε κφώνως μέ πολλαπλά ναθέματα ν πιτραχηλί καί μοφορί.
" (δέ) μή λέγων τος αρετικος νάθεμα, νάθεμα στω," κατά τό Συνοδικό Της, πως τό χω ξηγήσει παρκς στά τρία τελευταα τεύχη τν «γίων Κολλυβάδων», καθ' τι Ζ΄ Οκουμενική παναλαμβάνει τό σχετικό νάθεμα τς Ε΄ (ὅπως καί ἡ Στ΄ Οἰκουμενική) καί ταυτίζεται μέ ατήν.
Καί τό καί φοβερώτερο, ποιος προσπαθε νά θωώσει τούς αρετικούς, ποδίδοντάς τους δηλ. τήν κκλησιαστική πόσταση καί ναγνωρίζοντάς τους ερωσύνη καί γιαστική χάρη, ναθεματίζεται πό τήν Ζ΄ Οκουμενική Σύνοδο!
Αὐτή ἡ διαπίστωση εἶναι ποφασιστικς καί καταλυτικῆς σημασίας!
10. Ο νούμενοι μέ κεκριμένους καί ναθεματισμένους πό Συνόδου, -καί μάλιστα Οκουμενικς-, αρετικούς, (πως γινε καί γίνεται στήν καθημερινή σχεδόν διακοινωνία Νεοημερολογιτν, συνεχς, δημόσια καί πανηγυρικά μέ τούς Μονοφυσίτες καί Λατίνους -(λλά συμπροσευχητικά καί λατευτικά καί μέ τούς λλοθρήσκους Μωαμεθανούς(!) βραίους(!) καί τούς Εδωλολάτρες(!), μέ τούς ποίους πάρχει συνεχής πνευματική διαβολική κοινωνία κατά τίς συμπροσευχές τους (!), κπίπτουν τς κοινωνίας καί τς ερωσύνης, κατά τούς α΄ καί β΄ ερούς Κανόνες τς Γ΄ Οκουμενικς Συνόδου.
Τό διο συμβαίνει καί μέ τούς κοινωνοντες στήν συνέχεια μέ τούς κπεσόντες.
γία ν ντιοχεί Σύνοδος, στόν πρτο της Κανόνα, διατυπώνει τό ατονόητο πού σχύει γιά τόν ποιοδήποτε αρετικό:
"τοτον γία Σύνοδος ντεθεν δη λλότριον κρινε τς κκλησίας".
11. Συμπερασματικά:
-τό σημαντικότερο καί θεμελιακς σημασίας δίδαγμα πό τήν μελέτη καί τήν διδασκαλία τν Πατέρων μας, εναι ατό πού τονίζουν λοι καί παναλαμβάνουμε καί 'μες κολουθντας τους, τι δηλ. διαφοροποιεται, οὐσιαστικά ντιμετώπιση τς αρέσεως καί τν αρετικν:
-ταν λλοιωθε διαχρονικά μόνιμα καί συνοδικά-θεσμικά ρθόδοξη πίστη, τό δόγμα καί παράδοση τς κκλησίας, πό τήν ντιμετώπιση μεμονωμένων πισκόπων, πού σποραδικά καί πρός καιρόν κηρύσσουν αρετικά.
Τοτο ποτελε συμπέρασμα διαμφισβήτητο κατά τόν Μέγαν οὐρανοφάντορα Βασίλειον, τόν γιον Νικόδημον καί τήν Καθολικήν κκλησία, πως κφράζεται πό τήν Σύνοδο τς Καρθαγένης, πό τοπική Σύνοδο τς ταλίας καί πό τήν γία Ζ΄ Οκουμενική Σύνοδο, πού ναφέρεται σαφς καί στίς σχετικές ποφάσεις τν Α΄ καί Β΄ Οκουμενικν Συνόδων.
Διαφορετικά, βέβαια, κρίνονται -πάντα πό Σύνοδο-
ο σχισματικοί:
πως γιά παράδειγμα ο Ναυατιανοί,
(σχισματικοί κατά τόν Μέγαν Βασίλειον), τν ποίων τίς χειροτονίες δέχθηκε κκλησία μέ τόν Η΄ Κανόνα της στήν Α΄ Οκουμενική,
πό τούς αρετικούς:
πως ο Δονατιστές (καί ο χειροτονίες τους).
πό τούς Δονατιστές κκλησία στήν Σύνοδο τς Καρθαγένης δέχθηκε τόσους μόνον κληρικούς στήν φρική, σους χρειάσθηκε, λόγ τς μεγάλης νάγκης πού πρχε κε ("τατόν επεν δέχθησαν, (γιναν δεκτοί), οκονομικς καί ξ νάγκης", κατά τόν γιον Νικόδημον).
Γιά τόν λόγο ατό, Σύνοδος πού γινε στήν ταλία δέν δέχθηκε τίς χειροτονίες τους, φο δέν πρχε νάγκη, κατά τόν ΟΖ΄ τς ν Καρθαγέν Συνόδου.
Τονίζει γιος Νικόδημος, τι εναι σπάνιον νά γίνονται δεκτοί ο αρετικοί πό τήν κκλησίαν:
"λλά σπάνια τά τοιατα καί κατά περίστασιν, κανονικς κριβείας λειπόμενα, ο νόμος δέ κκλησίας τό κατά περίστασιν γινόμενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ΄ τς α΄ καί β΄ καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β΄ πρξιν τς ν τ γί Σοφί συνόδου καί τό νομικόν κενο τό λέγον∙ Τό, παρά Κανόνας, οχ λκεται πρός πόδειγμα."
γιος, διαίτερα, ναφέρεται στίς χειροτονίες τν αρετικν εκονομάχων, πού γιναν δεκτοί πό τήν Ζ΄ Οκουμενική Σύνοδο:
"Πάντως δέν δέχθηκε τούς πρωτάρχας τς αρέσεως καί τούς μπαθς γκειμένους καί μή γνησίως καί ληθς μετανοοντες, πως επε θεος Ταράσιος. Δέχθηκε κείνους πού κολούθησαν τούς πρωτάρχας τν αρέσεων καί πού μετανόησαν ελικρινά,6 καί κείνους πού χειροτονήθηκαν πό τούς αρετικούς Εκονομάχους δέν ναχειροτόνησε, φο μολόγησαν τήν ρθοδοξία, πως φαίνεται πό τήν α΄ πράξη τς Ζ΄ Οκουνενικς.7 πίσης, μερικν αρετικν δέχθηκε τό βάπτισμα δι οκονομίαν, πως σημειώνει γιος. Τήν περιστατική καί καιρική οκονομία δέν τά κανε ρον γία Ζ΄ Οκουμενική.

πιβεβαίωση τν νωτέρω θέσεων πό τήν Ζ΄ Οκουμενική καί τόν Μέγα γιο Ταράσιο

πολύς γιος Ταράσιος ρώτησε τήν Σύνοδο, πς πρέπει νά γίνει εσδοχή τν πό τς εκονομαχικς αρέσεως μετανοούντων προσερχομένων αρετικν:
"τήν ναφυεσαν αρεσιν, πς φείλομεν δέξασθαι;"
Σύνοδος συμφώνησε μέ τόν ωάννην, τόν θεοφιλέστατον τοποτηρητήν το ποστολικο θρόνου τς νατολς, πού επε, τι αρεση χωρίζει κάθε νθρωπο πό τήν κκλησία, πιβεβαιώνοντας, τι ατό εναι εδηλο (ξεκάθαρο):
"ωάννης θεοφιλέστατος τοποτηρητής το ποστολικο θρόνου τς νατολς επε:
« αρεσις χωρίζει π τς κκλησίας πάντα νθρωπον.»
Η γία Σύνοδος επεν:
«Τοτο εδηλόν στιν.»
Ο μοναχοί επαν, τι, γιά νά γίνουν δεκτοί ο Εκονομάχοι, πρέπει νά χειροθετηθον:
"χειροθετουμένους επεν (8ος ν Νικαί) κανών δεχθναι".
πιφύλαξη ξέφρασε γιος Ταράσιος, δίχως νά ποκλείει, βέβαια, τήν χειροθεσίαν χάριν ελογίας λέγοντας:
"μήπως π' ελογίας νταθα τήν χειροθεσίαν λέγει, καί οχί πί χειροτονίας".
στόσο δέν φίνεται καμμία μφιβολία, τι θά πρεπε κανονικά νά γίνει χειροθεσία τν αρετικν, ταν πιό κάτω διαβάζονται ο πιστολές καί το Μεγάλου Βασιλείου:
"περί τς προρρηθείσης ποθέσεως, ε δεκτοί εσιν ες τήν ερωσύνην ο κ τς αρέσεως πιστρέφοντες, κατά τήν πρός μφιλόχιον κανονικήν πρώτην πιστολήν το παμμεγίστου εράρχου.
Κατά τήν πιστολήν το Ορανοφάντορος δέν εναι δεκτοί ο αρετικοί γκρατίτες, διότι παραχάραξαν τό βάπτισμα, -(πως καί ο Οκουμενιστές καί ο Νεοημερολογίτες τό παραχάραξαν, μή τηροντες τήν τριττή κατάδυση καί μή ναγινώσκοντες κν λες τίς εχές το εσαγωγικο στά λλα μυστήρια μεγάλου μυστηρίου)-, καί ποιος βαπτίστηκε πό ατούς, προσερχόμενος στήν κκλησία νά βαπτίζεται.
άν, σημειώνει Μέγας πατήρ, γίνει μπόδιο τό βάπτισμα, γιά νά προσέλθουν στήν κκλησία, λόγ τς αστηρότητος τς κρίβειας, τότε, (σ.σ. τολάχιστον), νά χρίονται, καί τσι νά προσέρχονται ο πιστοί στά μυστήρια:
"μήποτε ς βουλόμεθα κνηρούς ατούς περί τό βαπτίζειν ποισαι μποδίσωμεν τος σωζωμένοις, διά τό τς προτάσεως αστηρόν"...
"παντί δέ τ λόγ τυπωθήτω, τούς πί τ βαπτισμ κείνων προσερχομένους χρίεσθαι, πί τν πιστν δηλονότι, καί οτως προσιέναι τος μυστηρίοις."
Μετά πό γγραφον ναθεματισμόν τς αρέσεως γιναν δεκτοί ο αρετικοί, κατά τόν ρον τς γίας Τρίτης Οκουμενικς Συνόδου κατά τν δυσεβν Μασσαλιανν καί Εχιτν:
"τούς ντας κατά πσαν παρχίαν Μασσαλιανν, γουν νθουσιαστν αρέσεως, καί ν ποψίαις τς τοιαύτης νόσου γεγενημένους, ετε κληρικοί εεν, ετε λαϊκοί, μεθοδεύεσθαι. "καί ναθεματίζοντας κατά τά ν τ μνημονευθέντι συνοδικ διηγορευμένα γγράφως, μένειν τούς μέν κληρικούς ν τ κλήρ, τούς δέ λαϊκούς ν τ κοινωνί τς κκλησίας."

θεσμική λλοίωση τς πίστης

γιος Νικόδημος στό νωτέρω κρίσιμο κείμενο δέν ντιφάσκει πρός αυτόν, μέ ,τι δηλ. γράφει στήν δεύτερη ποσημείωση τς ρμηνείας το Γ΄ ποστολικο Κανόνος, πς θά ταν, λλωστε, ατό δυνατόν νά ρχεται σέ ντίθεση πολυγραφώτατος καί σοφώτατος θεος Πατήρ μέ τήν πρξιν καί τήν διδασκαλίαν τς κκλησίας;
Μελετντας, λοιπόν, προσεκτικά τά Πρακτικά καί τούς ρους τν Οκουμενικν Συνόδων, βλέπουμε ν κατακλείδι, τι ο προφανες αρετικοί, δικτες τν ρθοδόξων, πού συνοδικά, δημόσια, πανηγυρικά, συνεχς καί ἀμετανοήτως κηρύσσουν παρρησί αρεση, πού χει νατρέψει θεσμικά καί ριζικά τήν νιαία πίστη τς κκλησίας καί παραπλανον τό ποίμνιο, πού παραμένει σέ θανάσιμη κοινωνία μέ ατούς, κτός τν νθισταμένων ρθοδόξων, θεωρονται πό τούς γίους πάντοτε, τι βρίσκονται κτός τς σωστικς χάριτος τς κκλησίας.
Καί ατό παρουσιάζεται ς ατονόητο στούς Πατέρες, γιατί δέν εναι δυνατόν νά βλασφημεται ασχρά, πανηγυρικά καί δημόσια ἐπ’ ἐκλησίας τό γιον Πνεμα κατ' ξακολούθηση καί πί πολλές δεκαετίες νερυθριάστως, καί δή μέ συνοδικές ποφάσεις, δηλώσεις, λατρευτικές καί λλες δημόσιες καί πανηγυρικές πράξεις λόκληρων τοπικν κκλησιν καί πατριαρχείων, νά λλοιώνεται ἀμετάκλητα Παράδοσις τς κκλησίας, νά νατρέπεται τό Σύμβολον τς Πίστεως καί διδασκαλία τν Οκουμενικν Συνόδων, νά κηρύσσεται νέα Οκουμενιστική Πίστη, πού διαλύει τόν στό τς ρθόδοξης κκλησίας, νά γίνονται πίσημες νώσεις μέ τούς προαιώνιους αρετικούς Μονοφυσίτες καί Λατίνους, καί στή συνέχεια, νά πικαλονται ο αρετικοί τό Πανάγιον Πνεμα, καί Παράκλητος τάχα νά νεργε πρός γιασμόν τν μυστηρίων!
διαίτερα στήν Ζ΄ Οκουμενικήν Σύνοδον δέν γίνεται καμμία διάκριση σέ πρό συνοδικς καταδίκης καί σέ μετά τήν καταδίκη αρετικούς. Σύνοδος τούς θεωρε λους κτός κκλησίας.8
12. Ο αρετικοί Εκονομάχοι, πως βλέπουμε στά Πρακτικά τς Ζ΄, κρινόμενοι πό τς γίας Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου, μολογον νώπιον το γίου Ταρασίου, τι βρίσκονταν κτός κκλησίας καί δή πρίν συγκληθε γία Ζ΄ Οκουμενική Σύνοδος καί καταδικασθε Εκονομαχία.
Τό διο συμβαίνει μέ λους τούς αρετικούς διά μέσου τῶν αἰώνων, καί κατά συνέπεια καί μέ τούς Οκουμενιστές τς σήμερον καί τούς Λατινόφρονες Νεοημερολογίτες.
«Ε τις μ ναθεματίζει ρειον, Ενόμιον, Μακεδόνιον, πολινάριον, Νεστόριον, Ετυχέα, κα ριγένην, μετ τν σεβν ατν συγγραμμάτων, κα τος λλους πάντας αρετικούς, τος κατακριθέντας κα ναθεματισθέντας π τς γίας καθολικς κα ποστολικς κκλησίας κα τν προειρημένων γίων τεσσάρων συνόδων, κα τος τ μοια τν προειρημένων αρετικν φρονήσαντας φρονοντας κα μέχρι τέλους τ οκεί σεβεί μμείναντας, τοιοτος νάθεμα στω»9


1 Βλ. κατωτέρω. Περί ατν γραψα κατ' πανάληψιν καί διαίτερα στά δύο προτελευταα τεύχη τν "Κολλυβάδων", Φθινόπωρο καί Χειμώνας το '12.
2 ποία κάνει νασκόπηση τς πατερικς διδασκαλίας καί τς πράξεως τν προηγουμένων Οκουμενικν Συνόδων.
3 Βλ. ναλυτικότερα καί πολλές ναφορές στίς λλες Οκουμενικές Συνόδους καί στούς Πατέρες μας στήν Εσήγηση, στό τελευταο μας ερατικό Συνέδριο στήν θνα, 2013.
4 . Πηδάλιον σελ. 368 π.
5 Βλ. σχετικά τήν νωτική μέ τούς Μονοφυσίτες γκύκλιο το Πατριαρχείου τς ντιόχειας!
6 Σχετικά μέ λα ατά γράφει γιος στήν ρμηνεία του στήν πιστολή το γίου θανασίου πρός Ρουφινιανόν.
7 « αρεσις χωρίζει π τς κκλησίας πάντα νθρωπον.»
Η γία Σύνοδος επεν:
«Τοτο εδηλόν στιν.»
Στ τέλος τς Πρώτης Πράξεως,
γία σύνοδος επε:
«ναγνώτωσαν ο προϊστάμενοι πίσκοποι τος οκείους λιβέλλους ς νυν προσελθόντες τ καθολικ κκλησί
Ταράσιος γιώτατος πατριάρχης επεν:
«ναγνώτωσαν πειδν τν ζητουμένων δύο κεφαλαίων κριβς ξετασθ πόθεσις περ τε τν προσερχομένων ξ αρέσεως τ γί καθολικ κκλησί κα τν π αρετικν χειροτονηθέντων.»
Κα μετ λίγον πάλιν,
Ταράσιος γιώτατος πατριάρχης επεν:
«Τς μολογίας γνντες δι τς ναγνώσεως τν λιβέλλων, ν τέρ συνελεύσει ατν ποδοχ γενήσεται, ε οκ στιν τερον ατος τ κωλον.»
8 Βλ. Ζ΄ Οκουμενικήν Σύνοδον πού συνεκλήθη τό 787 μ.Χ. Στά πρακτικά της διαβάζουμε τά ξς διαφωτιστικά:
Α΄) Ταράσιος γιώτατος Πατριάρχης τ πισκόπ Νεοκαισαρείας επεν: ς γνωστός σοι παρλθεν λήθεια ως το νν; ς γνωσμένην κατεφρόνησας; καί άν ς γνωστός σοι παρλθεν, μή αδεσθς τόν ρθόν λόγον μαθεν, σπερ οκ σχύνθης τόν διεστραμμένον.
-Γρηγόριος πίσκοπος Νεοκαισαρείας επεν:
πίστευσον, Δέσποτα, ς γνωστος, ατ δέ μαθεν, καί ς κελεύει δεσπότης καί γία Σύνοδος.
-Ταράσιος: Λέγε τί θέλεις μαθεν.
-Γρηγόριος επεν: νίκα πσα μήγυρις ατη τό ν λαλε καί φρονε, μαθον καί πληροφοθήθην τι λήθεια ατη στίν, νυνί ζητουμένη καί κηρυσσομένη. Καί διά τοτο κγώ ατ συγγνώμην τν πρώην μου κακν, καί θέλω μετά πάντων καί φωτισθναι καί διδαχθναιû τά πλημελήμματά καί μαρτήματά μου μετρά στι καί ς Θεός κατανύξει τήν εράν Σύνοδον καί τόν πανάγιον Δεσπότην...
-Ταράσιος: φειλες κ τν νέκαθεν χρόνων νοξαί σου τά τα, καί Παύλου το θείου ποστόλου κοσαι λέγοντοςû "κρατετε τάς παραδόσεις, ς παρελάβετε ετε διά λόγου, ετε δι' πιστολς μν" καί πάλιν Τιμοθέ καί Τίτ γράφοντοςû "τάς βεβήλους κενοφωνίας παραι-τεσθαι"û τί βεβηλότερον τί κενοφωνότερον το λέγειν Χριστιανούς εδωλολατρσαι;" (Καί χωρίς τόν ερόν Κανόνα τς ΑΒ΄ ερς Συνόδου φειλαν ο πίσκοποι, σύμφωνα μέ τούς λόγους το γίου ποστόλου Παύλου, κατά τόν πολύν γιον Ταράσιον, νά συνταχθον μέ τούς ρθοδόξους καί νά χωρισθον τς κοινωνίας τν αρετικν Εκονομάχων! Πόσο μλλον μετά τόν τόν ερόν Κανόνα!)
-Γρηγόριος: Κακόν ν καί μολογομεν κακόν ν, λλ' οτως πράχθη καί οτως πράξαμενû καί διά τοτο ατομεν συγγνώμην τν πλημελημμάτων μν. μολογ Δέσποτα, μπροσθεν τς τιμιωτάτης γιωσύνης μν, καί πάντων τν δελφν τς γίας Συνόδου, τι μάρτομεν καί νομήσαμεν, καί κακς πράξαμεν καί συγγνώμην ατομεν περί τούτου...." Πρακτικά Συνόδων, Τόμ. Β΄, σελ. 742, (242).
Β΄ "Βασίλειος πίσκοπος γκύρας επεν: θεν καί γώ Βασίλειος πίσκοπος γκύρας τς πόλεως, προαιρούμενος νωθναι τ Καθολικ κκλησί ... ταύτην τήν παροσαν γγραφόν μου μολογίαν ποιομαι, καί προσάγω μν τος ξ ποστολικς αθεντίας λαβοσι τήν ξουσίαν. ν ταυτ δέ καί συγγνώμην ξαιτομαι, παρά τς θεοσυλλέκτου μν μακαριότητος πέρ ταύτης μου τς βραδύτητος.
Δέον γάρ ν μή στερηκέναι με πρός τήν τς ρθοδοξίας μολογίανû λλά τς κρας μου μαθείας καί νωθρείας καί μελημένης διανοίας στί τοτο ... πιστεύω τοίνυν καί μολογ... " Ατ. σελ. 729 "(220).
Γ΄ γί καί Οκουμενικ Συνόδ Θεοδόσιος, (πίσκοπος μορίου), λάχιστος Χριστιανός μολογ καί συντίθεμαι καί δέχομαι καί σπάζομαι ... μαρτον ες τόν ορανόν καί νώπιον μνû δέξασθέ με ς δέξατο Θεός τόν σωτον καί τήν πόρνην καί τόν ληστήνû ζητήσατέ με καθώς ξήτησεν Χριστός τό πολωλός πρόβατον, νέλαβεν πί τν μων...
-Σάββας ελαβέστατος γούμενος Μονς τν Στουδίων επε: κατά τάς ποστολικάς διατάξεις καί Οκουμενικάς Συνόδους, ξιός στιν ποδοχς...
-Ταράσιος γιώτατος Πατριάρχης επεν: ο ποτε κατήγοροι τς ρθοδοξίας, νυνί συνήγοροι τς ληθείας γένοντο..." Ατ. σελ. 731 (231).
Δ΄ μοναχοί ναλαβόντες επον: λλά τούς παρασυρθέντας καί βίαν παθόντας πατήρ (Μ. θανάσιος) προσίεται. Επάτωσαν ον παρεσύρησαν βίαν πέμειναν, τι πέστησαν τς ληθείας.
-πάτιος καί ο σύν ατ πίσκοποι επον: τι μες οτε βίαν πομείναμεν, οδέ παρεσύρημεν, λλ' ν ταυτ τ αρέσει μν γεννηθέντες νετράφημεν καί ηξήθημεν... Καί αθις Θαλάσσιος καί Εσέβιος καί Εστάθιος καί ο ελαβέστατοι πίσκοποι επον: Πάντες μάρτομεν, πάντες συγγνώμην ατομεν...
-Σάββας ελαβέστατος μοναχός καί γούμενος Μονς τν Στουδίων επεν: ε δοκε τ γί Συνόδ, δωμεν τάς χειροτονίας τν δεχθέντων ε πό αρετικν σαν ο..." ατ. σελ. 736 (236).
Βλέπουμε, λοιπόν, ξεκάθαρα τι κατά τούς λόγους το γίου Ταρασίου φειλαν ο κρινόμενοι νά χωρισθον πό τούς εκονομάχους, πρό τς Ζ΄ Οκουμενικς Σύνόδου, καί μάλιστα μετά πό τήν (εκονομαχική) σύνοδο το 754! ξετάζεται πισταμένως ν χειροτονήθηκαν πό αρετικούς γιά νά ποφανθε Σύνοδος ν θά γίνουν δεκτοί!
Ο διοι δέ ο κρινόμενοι μολογον, τι μάρτησαν, τι πέστησαν τς ληθείας καί ζητον συγγνώμην, ατον συγγνώμην τν πρώην κακν... τά πλημμελήματα καί μαρτήματα ατν σαν μέτρητα... ζητον νά τούς δεχθε γία κκλησία ς σώτους, ς πολωλότα πρόβατα! Ζητον, τέλος, νά νωθον μέ τήν Καθολικήν κκλησίαν.
πομένως, ς Εκονομάχοι σαν κτός τς Καθολικς κκλησίας, φ' σον δέν εχαν ποτειχισθε, -(πάντοτε πρό συνοδικς διαγνώμης καί μάλιστα μετά πό τήν ντίθετη συνοδική διαγνώμη τς εονομαχικς συνόδου το 754),- γιά νά συμπάσχουν, νά συνδιώκονται καί νά συμβασανίζονται μέ τούς γωνιζομένους εκονοφίλους ρθοδόξους.
τσι, κριβς, καί ο Νεοημερολογίτες καί ο Οκουμενιστές ς λλοι σύγχρονοι Εκονομάχοι εναι κτός τς Καθολικς (ρθοδόξου) κκλησίας.
9 Τν ερν Συνόδων νέα δαψιλεστάτη Συλλογή, σελ. 126 (632) τόμος δεύτερος, (Μέρος Β΄), πό τους Χριστο 449 χρι τους 1643, κδοσις Καλύβης Τιμίου Προδρόμου, ερς Σκήτης γίας ννης, γιον ρος, (Θεσσαλονίκη 1986). Βλ. καί Ε΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ 553 μ.Χ - ΒΛΑΣΙΟΥ ΦΕΙΔΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΜΟΣ Α΄- σελ. 721 ΑΘΗΝΑΙ 1992.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διορθώσεις σέ δυτικές πλάνες στό βιβλιαρίδιον τοῦ Ἰ. Μεσολωρᾶ "Ὀρθόδοξος Χριστιανική Κατήχησις", Ἅγιον Ὄρος 2023

  Ὅ ταν ὁ Θε ῖ ος Πα ῦ λος λέγει «ε ἰ γάρ ἐ χθροί ὄ ντες κατηλλάγημεν τ ῷ Θε ῷ διά το ῦ θανάτου το ῦ Υ ἱ ο ῦ Α ὐ το ῦ » (Ρωμ 5, 1...