Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Ἅγιοι Κολλυβάδες

 

«Εἴ τις μὴ ἀναθεματίζει Ἄρειον, Εὐνόμιον, Μακεδόνιον, Ἀπολινάριον, Νεστόριον, Εὐτυχέα, καὶ Ὠριγένην, μετὰ τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν συγγραμμάτων, καὶ τοὺς ἄλλους πάντας αἱρετικούς, τοὺς κατακριθέντας καὶ ἀναθεματισθέντας ὑπὸ τῆς ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν προειρημένων ἁγίων τεσσάρων συνόδων, καὶ τοὺς τὰ ὅμοια τῶν προειρημένων αἱρετικῶν φρονήσαντας ἢ φρονοῦντας καὶ μέχρι τέλους τῇ οἰκείᾳ ἀσεβείᾳ ἐμμείναντας,

τοιοῦτος ἀνάθεμα ἔστω»1

"In the history of mankind there are 3 falls : The fall of Adam, of Judas the Iscariot and that of the Pope. The essence of falling into sin is always the same: the desire to become God by oneself. In this manner, a man insensibly equates himself with the devil, because he also wants to become God by himself to replace God with himself...The fall of the Pope lies exactly in this very thing: to want to replace the Godman with the man..."

Father Justin Popovich



«Στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς πτώσεις: Ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα καί ἐκείνη τοῦ Πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως στήν ἁμαρτία εἶναι πάντοτε ἡ ἴδια: ἡ ἐπιθυμία νά γίνει κανείς μόνος του Θεός. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ὁ ἄνθρωπος ἀνεπαίσθητα ἐξισώνει τόν ἑαυτό του μέ τόν διάβολο, γιατί θέλει νά γίνει Θεός ὁ ἴδιος καί νά ἀντικαταστήσει τόν Θεό ... Ἡ πτώση τοῦ Πάπα βρίσκεται ἀκριβῶς σ’ αὐτήν τήν αἰτία: θέλει νά ἀντικαταστήσει τόν Θεάνθρωπο μέ τόν ἄνθρωπο ...»

π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς



« λλην εναι πλασμένος φιλόσοφος, εναι καί πλασμένος Χριστιανός, εναι πλασμένος νά γνωρίζει τήν λήθεια καί νά τήν διαδίδει ες τά λλα θνη (…) Ναί, λλην γεννήθη κατά τήν Θείαν Πρόνοιαν διδάσκαλος τς νθρωπότητας (…) Ατή εναι ποστολή του, ατό εναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του μεταξύ τν θνν (…) πό καταβολς κόσμου, τό λληνικόν θνος ταν πλασμένο διά τόν σκοπόν ατόν. Θεός (…) διέπλασε τό λληνικόν θνος ς φθαλμόν ες τό σμα τς νθρωπότητας».

Ἅγιος Νεκτάριος: «Περί τς λληνικς φιλοσοφίας

ς προπαιδείας ες τόν Χριστιανισμόν»
Περιεχόμενα:

  • Χριστός

ἡ ἐλπίδα τοῦ σύγχρονου κουρασμένου κι ἀπελπισμένου ἀνθρώπου. Προσευχή! Ἡ εἴσοδος τοῦ ἀνθρώπου στό ἀενάως γίγνεσθαι τοῦ Οὐρανοῦ!

  • Ἁγιοπατερικές διηγήσεις καί ἱστορίες.
  • Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί τό Νέο Ἡμερολόγιο.
  • Ὁ παπα-Μόδεστος στήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡ ἀληθινή προσευχή.
  • Ἐμπειρίες καί γεγονότα ἀπό τήν καθημερινή μας ζωή ἐν Χριστῷ.
  • Ὁ παπα-Ἀδριανός.
  • Ἐπιστολές καί ἀλληλογραφία.
  • Ἀντιοικουμενιστικά.
  • Δέν ἔγινε «ἄρση τοῦ σχίσματος» τό 1965, ἀλλά ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας. Καί ἔκτοτε γίνονται συμπροσευχές, κοινά «μυστήρια» καί οὐνιτικά συλλείτουργα τῶν «ὀρθοδόξων» Οἰκουμενιστῶν - Νεοημερολογιτῶν μέ τούς Κατολύκους Λατίνους.
  • Ὁ ἐκ τῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές θανάσιμος μολυσμός ὅλων, τῶν ἱερέων, τῶν διακόνων, τῶν μοναχῶν καί τῶν λαϊκῶν.
  • Παλαιότερα τεύχη τῶν «Ἁγίων Κολλυβάδων», μή διατιθέμενα σέ ἔντυπη μορφή, πού ἀνακτήθηκαν μέ κόπο καί δημοσιεύονται ἠλεκτρονικά καί στό ἱστολόγιο:
  • http//stomen.blogspot.gr/


Γνώριζαν ο ρχαοι λληνες γιά τήν λευση το Χριστοῦ μας;

Τά ξουσιαστικά ερατεα, πού πογείως κινον τά νήματα το κόσμου καί ... κατευθύνουν σέ πολύ μεγάλο βαθμό τήν γνώση, προσπαθον δ καί πολλούς αἰῶνες -πλαστογραφῶντας τίς πηγές ποκρύπτοντάς τες- νά φέρουν σέ σύγκρουση τόν Ἑλληνισμό μέ τόν Χριστιανισμό. Ξέρουν, ὅτι ἡ σύνδεση αὐτῶν τῶν δύο δυνάμεων εἶναι τό ἰσχυρότερο ἐμπόδιο γιά τήν ὑλοποίηση τῶν ὑποχθόνιων σχεδίων τους, ξέρουν, ὅτι ἄν οἱ λαοί γαντζωθοῦν πάνω σ’ αὐτά, θά εἶναι ἀδύνατο νά ἐφαρμόσουν τήν Νέα Τάξη πραγμάτων. Ατός εναι λόγος πού ποκρύπτονται ο προφητεες τν ρχαίων λλήνων, ο ποες μιλον ξεκάθαρα γιά τήν λευση το Χριστο Προσπαθον νά παρουσιάσουν τόν Χριστιανισμό ς βραιογενῆ θρησκεία καί λους τούς ρχαίους λληνες ς εδωλολάτρες. στόσο χουν διασωθε ρχαῖα κείμενα, πού ποδεικνύουν τό κριβς ντίθετο.

Στήν Πολιτεία το Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο πού τό σύστημα ποδέχεται – περιέχεται μία προφητεία σάξια μ’ ατές τν προφητν τς Παλαις Διαθήκης:

«Θά πογυμνωθε π’ λα κτός τῆς δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε ντίθετος στήν ς τότε συμπεριφορά. Χωρίς νά δικήσει κανέναν θά δυσφημησθε πολύ ς δικος, στε νά βασανισθε γιά τήν δικαιοσύνη καί θά γεμίσει μέ δάκρυα ξαιτίας τς κακοδοξίας, λλά θά μείνει μετακίνητος μέχρι θανάτου, καί ν θά εναι δίκαιος, θά θεωρεται δικος γιά λη του τή ζωή. χοντας τέτοιες διαθέσεις δίκαιος θά μαστιγωθε, θά στρεβλωθε, θά δεθε, θά νάψουν τά μάτια του καί στά τελευταα του, φο πάθει κάθε κακό θά καρφωθε πάνω σέ πάσσαλο, καί νά ξέρεις, τι δέν εναι δίκαιο, λλά φο τσι τό θέλει ς γίνει».

Στό ργο Προμηθεύς Δεσμώτης το Ασχύλου, Προμηθέας, ντας φυλακισμένος στόν Καύκασο, προλέγει, τι λυτρωτής του θά γεννηθε πό τήν παρθένο Ἰῶ καί τόν Θεό (στ. 772, 834, 848), θά εναι δηλαδή υός Θεο καί υός Παρθένου. Ατός Θεάνθρωπος θά καταλύσει τήν ξουσία τν παλαιν θεν καί θά φανίσει ατούς καί τήν δύναμή τους (908,920). ρμς τότε σταλμένος πό τόν Δία προαναγγέλλει στόν Προμηθέα τά ξς: «Τοιοδαι μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, πρίν ν θεός τις διάδοχος τν σν πόνων φαν, θελήσῃ τ’ ες ναύγητον μολεν ιδην, κνέφαια τ’ μφί Ταρτάρου βάθη». Μετάφραση: «μήν περιμένεις νά λυτρωθες πό τούς πόνους προτο θεός πάρει τά πάθια τά δικά σου πάνω του καί μέ τή θέλησή του κατέβει στόν «Ἅδη τόν νήλιαγο, στούς φεγγους τοῦ Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043). Σωκράτης στήν πολογία του ναφέρει τά κόλουθα:


«Θά μένατε κοιμισμένοι σέ λη σας τήν ζωή, άν δέν θά σς ἔστελνε Θεός κάποιον λλον, ἐπειδή ἐνδιαφέρεται γιά σᾶς»!


«…τόν λοιπόν βίον καθεύδοντες διατελοτε ν, ε μή τινά λλον θεός μῖν πιπέμψειε κηδόμενος

μν»!..

(Πλάτωνος, πολογία Σωκράτους, 18 {31α}).



Κι ατός Θεός δέν ταν λλος πό τόν ησοῦν Χριστόν, γιά τόν ποον Πλάτων προφήτεψε:

«γυμνωτέος δή πάντων πλήν δικαιοσύνης… μηδέ γάρ δικν, δόξαν χέτω τήν μεγίστην δικίας, να βεβασανισμένος ες δικαιοσύνην… λλ’ τω μετάστατος μέχρι θανάτου, δοκν μέν εναι δικος διά βίου, ν δέ δίκαιος… Οτω διακείμενος δίκαιος μαστιγώσεται, στρεβλώσεται, δεδήσεται, κκαυθήσεται τωφθαλμῷ,, τελευτν πάντα κακά παθν νασχινδυλευθήσεται».


Πλάτωνος, Πολιτεία Β΄, IV-V (361 C-361 D)]..


Στό γιον ρος πάρχουν χειρόγραφα πού διασώζουν προφητεες τς Σίβυλλαςτς έρειας το πόλλωναγιά τήν λευση το Χριστο π.χ σέ χειρόγραφο μέ τήν νομασία «πόμνημα ες τόν γιον πόστολον Φίλιππον», πού φυλάσσεται στήν ερά Μονή Δοχειαρείου καί ὅπου ναφέρονται τά ξς:


«στερα πό πολύν καιρό θά φθάσει κάποιος ες ατήν τήν πολυδιηρημένην γῆν, καί θά γεννηθε μέ σάρκαν μόλυντον. Μέ νεξάντλητα ρια ς Θεότητα θά λυτρώσει τόν νθρωπον πό τήν φθοράν τν νίατων παθν. Καί θά τόν φθονήσει πιστος λαός καί θά κρεμασθε ψηλά ς κατάδικος ες θάνατον. λα ατά θά τά ποφέρει μέ πραότητα».


Στό διο χειρόγραφο ναφέρεται μία νατριχιαστική προφητεία γιά τήν θεανθρώπινη φύση το Χριστο, γιά τό κούσιον πάθος Του, λλά καί γιά τήν νάστασή Του:


«Ἕνας οράνιος μέ πιέζει σχυρά, ποος εναι φς τριλαμπές. Ατός εναι παθν Θεός, χωρίς νά πάθει τίποτε Θεότης Του, διότι εναι συγχρόνως θνητός καί θάνατος. Ατός εναι συγχρόνως Θεός καί νθρωπος, πού ποφέρει πό τούς θνητούς τά πάντα, δηλαδή τόν σταυρό, τήν βριν, τήν ταφή. Ατός κάποτε πό τά μάτια του χυσε δάκρυα θερμά. Ατός πέντε χιλιάδες χόρτασε μέ πέντε ρτους, κάτι πού θελε δύναμη θεϊκή. Χριστός εναι δικός μου Θεός, ποος σταυρώθη ες τό ξύλον, ποος ξέπνευσεν, ποος κ το τάφου νλθεν ες τόν ορανόν».


Ο παραπάνω προφητεες να-φέρονται καί σέ λλα χειρόγραφα, πού βρίσκονται σέ λλες Μονές το γίου ρους λλο(π.χ στή Μονή Σινᾶ). Παρατίθενται κόμη σέ σύγχρονο βιβλίο, στόν Μέγα Συναξαριστή τς ρθοδόξου κκλησίας το Βίκτωρος Ματθαίου.


Καί γι’ ατούς, πού σως μφισβητήσουν, τι τά παραπάνω επώθηκαν πράγματι πό τήν Σίβυλλα καί σχυριστον, τι εναι πινοήσεις κάποιων Χριστιανν Μοναχν, ρκε τό ξς διαμφισβήτητο γεγονός: πό διάφορες πηγές χει διασταυρωθεῖ, πώς τίς προφητεες ατές λλά καί λλες –ετε τς Σίβυλλας ετε λλων σοφν λλήνων- χρησιμοποίησε γία Ακατερίνη.


Συγκεκριμένα, τό 305 γία Ακατερίνη λεξανδρινή λεγχε τόν ατοκράτορα Μαξιμίνο γιά τήν εδωλολατρική του πολιτική. τελευταος συγκέντρωσε τότε τούς σοφότερους εδωλολάτρες τς ατοκρατορίας γιά νά τήν μεταπείσουν καί νά τήν κάνουν παγανίστρια. Στόν διάλογο πού κολούθησε, ατή πάνσοφη καί σπουδαγμένη στήν λληνική παιδεία γυναῖκα, στήν προσπάθειά της νά ποδείξει, τι Χριστός εναι μοναδικός Θεός νέφερε – μεταξύ λλων - καί τίς προφητεες τς Σίβυλλας.


Καί γιά νά προληφθε κάθε περίσκεπτη “σκέψη”, δέν πάρχει καμία περίπτωση νά πλασε ατές τίς προφητεες δια γία γιά τούς ξς βασικότατους λόγους: Δέν θά μποροσε νά πε να τόσο μεγάλο ψέμα, σχετικά μέ τήν έρεια το πόλλωνα μπροστά στούς σοφότερους κπροσώπους τς ρχαίας θρησκείας, διότι μέσως λοι θά διαπίστωναν τό ψέμα της. μως, χι μόνο δέν τήν κατηγόρησε κανείς γιά ναλήθειες, λλά ντιθέτως ο σοφοί εδωλολάτρες παραδέχτηκαν τήν λεκτική τους ττα καί λοι μέσως σπάστηκαν μέ τή θέληση τους τόν Χριστιανισμό, μέ ποτέλεσμα ατοκράτορας νά τούς θανατώσει. Κανείς δέν μπορεῖ, λοιπόν, νά μφισβητήσει τήν διάσειστη λήθεια, τι τά προφητικά ατά λόγια βγκαν πό τό στόμα τς Σίβυλλας.


Σέ λλο χειρόγραφο πού βρίσκεται στήν γιορείτικη Μονή Διονυσίου, ναφέρεται μία λλη προφητεία τς Σίβυλλας:


«Σς προφητεύω ναν τρισυπόστατο Θεό στά ψη κτεινόμενο, το ποίου αώνιος Λόγος σέ νυποψίαστο κόρη θά κυοφορηθε, πως κριβς τό φέρον φωτιά τόξο, τό μέσον τοῦ κόσμου διαπερνῶντας. λο τόν κόσμο, φο παναφέρει στήν ζωή, καί στόν Πατέρα θά τόν προσφέρει σάν δρο. Μαρία θά εναι τό νομα ατς».


Βλέπουμε, λοιπόν, τι Θεία Πρόνοια, μέσῳ το “σπερματικο λόγου”, (πως τόν νόμασαν ο Πατέρες τς κκλησίας), φώτισε κάποιους λληνες τς ρχαιότητας καί τσι φησαν κατοντάδες χρόνια πρίν τόν Χριστό προφητεες γιά τήν λευσή Του.


Καί λλοι ρχαοι λαοί δωσαν τέτοιες προφητεες, χωρίς νά πλησιάζουν σέ καμμία περίπτωση τήν κριβολογία τν προφητειν τς Παλαις Διαθήκης, περιοριζόμενες ποκλειστικά καί μόνο στήν ναφορά γιά τόν ρχομό κάποιου Σωτήρα, πού θά λυτρώσει τόν κόσμο. Ο προφητεες, μως, τν ρχαίων λλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεα γιά τόν Χριστό, (γέννησή Του πό τήν Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματά Του, Σταύρωση, Κάθοδος στόν δη καί νάστασή Του, τρες ποστάσεις το Θεο).


τσι, πολλές π’ ατές καθίστανται σάξιες μέ τίς προφητεες τς Παλαις Διαθήκης, ν κάποιες λλες τίς ξεπερνον κιόλας. Ατό κριβς ναγνωρίζει καί μεγάλος μας κκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης λεξανδρεύς (2ος αώνας μ.Χ), ποος στό ργο του Στρωματες (5,13) δηλώνει περίφραστα:


«Οκ ομαι πό λλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτῆρα μν», δηλαδή «δέν εναι δυνατόν, νομίζω, νά προαναγγελθε σαφέστερα πό τούς λληνες Σωτήρας μας».


Καί μόνον ατές ο λίγες προφητεες πού ναφέρθηκαν, (σέ σχέση μέ τό πλθος πού πάρχει λλά βρίσκονται κρυμμένες δ καί αἰῶνες), ρκον νά καταρρίψουν τήν γελοιότητα κείνη, πού δυστυχς παρασέρνει πολλούς καί πού ψευδς κηρύττει, τι τάχα Χριστιανισμός εναι να βραϊκό κατασκεύασμα, λοι ο ρχαοι λληνες εδωλολάτρες καί λληνισμός καί Χριστιανισμός, δύο ντελς ντικρουόμενοι κόσμοι.


Γιά νά τελειώνουν τά ψέματα, Χριστιανισμός δέν εναι βραιογενής θρησκεία. Δέν εναι κατασκεύασμα τν βραίων οτε κανενός λλου λαοΕναι ληθινή πίστις πού ποκαλύπτεται νεξαιρέτως σέ λους τούς λαούς τς γῆς. Τό τι ποκαλύφθηκε πρτα στούς βραίους δέν σημαίνει σέ καμία περίπτωση, τι εναι βραιογενής θρησκεία.


λλωστε, λίγες δεκαετίες μετά τήν νάληψη το Χριστοῦ μας, Χριστιανισμός πέρασε στά χέρια τν λλήνων, (ατό δηλαδή σημαίνει, πώς γινε θρησκεία λληνογενής; ννοεται πώς χι!) καί ρχισε νά πομακρύνεται πό τά βραϊκά στεγανά, γιά νά πλωθε σέ λη τή γ.


πό τήν λλη βλέπουμε, τι ο σοφοί λληνες τς ρχαιότητας χι μόνο πίστευαν σέ να Θεό, λλά μίλησαν κιόλας γιά τήν τριαδικότητά Του, γιά τήν διττή φύση το Χριστοῦ μας, γιά τήν Σταύρωση καί τήν νάστασή Του. Προσπαθοσαν νά ποδεσμευτον πό τήν δυναστεία τν θεν καί νά πλησιάσουν τόν να καί ληθινό Θεό. ποδεικνύεται, πώς περίμεναν καρτερικά τήν λευση το Χριστο γιά αἰῶνες. Γι’ ατό καί ταν γινε συνάντηση Χριστο καί λλήνων, Χριστός επε: «λήλυθεν ρα να δοξασθ Υός το νθρώπου» (Κατά ωάννην, 12, 23), δηλαδή «φτασε ρα νά δοξαστε Υός το νθρώπου (= Χριστός)» Καί τσι γινε… λα τά Εαγγέλια γράφτηκαν στά λληνικά, σέ χέρια λλήνων πέρασε π’ τήν πρώτη στιγμή κκλησία, λληνες Πατέρες διατύπωσαν τίς αώνιες λήθειες, στό αμα χιλιάδων λλήνων μαρτύρων στερεώθηκε τούς πρώτους αἰῶνες κκλησία, λληνες ατοκράτορες καί κληρικοί νέλαβαν πί Βυζαντίου τήν διάδοση το Εαγγελίου καί τόν κχριστιανισμό τν ς τότε βάρβαρων λαν. πομένως, χι μόνο δέν συγκρούονται Χριστιανισμός καί λληνισμός, λλά ντιθέτως συνδέονται τόσο στενά, σέ σημεο πού γιος Νεκτάριος Πενταπόλεως νά γράψει στό ργο το «Περί τς λληνικς φιλοσοφίας ς προπαιδείας ες τόν Χριστιανισμόν» τά ξς:


« λλην εναι πλασμένος φιλόσοφος, εναι καί πλασμένος Χριστιανός, εναι πλασμένος νά γνωρίζει τήν λήθεια καί νά τήν διαδίδει ες τά λλα θνη (…) Ναί, λλην γεννήθη κατά τήν Θείαν Πρόνοιαν διδάσκαλος τς νθρωπότητας (…) Ατή εναι ποστολή του, ατό εναι τό ξεχωριστό κάλεσμά του μεταξύ τν θνν (…) πό καταβολς κόσμου, τό λληνικό θνος ταν πλασμένο διά τόν σκοπόν ατόν. Θεός (…) διέπλασε τό λληνικό θνος ς φθαλμόν ες τό σμα τς νθρωπότητας».


κόμη, ο ρχαιοελληνικές προ-φητεες ποδεικνύουν περίτρανα, τι Χριστός μας εναι μόνος Θεός… Πολλοί νόητοι κατά καιρούς λένε, πώς ο βραϊκές προφητεες γράφτηκαν πό Χριστιανούς μετά Χριστόν, γιά νά σχυροποιήσουν τήν πίστη τους. Ψέμα μεγάλο, μιᾶς καί χουν βρεθε χειρόγραφά της Παλαις Διαθήκης γραμμένα στά λληνικά -(πό τήν μετάφραση τν βδομήκοντα)-, πού χρονολογονται τόν 2ο μέ 1ον αῶνα πρίν τόν Χριστό μας.


Τί μπορεῖ, μως, νά πε κανείς γιά τίς προφητεες το Πλάτωνα καί το Ασχύλου (4ος καί 3ος αώνας π.Χ), πού εναι καταγεγραμμένες σέ πίσημα βιβλία («Πολιτεία» καί «Προμηθεύς Δεσμώτης») - σχετα ἀπό τό ν κανείς δέν τούς δίνει σημασία;


Χωρίς μφιβολία, Χριστός μας εναι μόνος ἀληθινός Θεός, ρθοδοξία κιβωτός τς λήθειας, καί τό Γένος τν λλήνων πιφορτισμένο μέ τό ερό χρέος νά κρατ τήν δάδα τς ληθινς Πίστης σβεστη μέχρι τά σχατα. 2


ρμηνεύοντας τν ΙΕ΄ ερὸν Κανόνα τς ΑΒ' Συνόδου Ζωναρς γράφει:

" Ἐὰν τυχν πατριάρχης, μητροπλίτης, πίσκοπος εναι αρετικός, κα ντας αρετικς κηρύσση τν αρεσιν δημοσί, κα γυμν τ κεφαλ, ντ ν διδάσκ τν λήθεια, συνεχς κα διάντροπα, μ θρασύτητα διδάσκει τ αρετικ δόγματα, ατο πο ποσχίζονται πατόν, ποιοι κα ν εναι, χι μόνον δν τιμωρονται γι᾿ ατ τ λόγο, λλ ντιθέτως θ ξιωθον κάθε τιμς, πειδ χωρίζουν π τν κοινωνία τν αρετικν· ατ δηλώνει τ ποτειχίζοντες (το κανόνος)· (τ γρ τεχος, τν ντς ατο πρς τος κτός, χωρισμς στιν)· διότι κριβς δν πομακρύνθηκαν π πίσκοπον λλ π ψευδεπίσκοπον κα ψευδοδιδάσκαλον· οτε σχίσμα κατ τς κκλησίας καναν, λλ μλλον πήλλαξαν τν κκλησίαν π σχίσματα, σον ταν δυνατν π τν πλευρά τους".

Τ δια γράφει κα Βαλσαμών:

"άν κάποιος χωρισθ π τν πίσκοπόν του, τν μητροπολίτην του τν πατριάρχην του, χι λόγ κάποιου προσωπικο μαρτήματός του, λλ λόγ αρέσεως, πειδ κενος διδάσκει π᾿ κκλησίας νερυθριάστως κάποια διδάγματα ξένα το ρθο δόγματος, κα πρν κόμη πάρξει τελεσίδικη καταδικαστικ πόφασις γι τν αρετικόν, κα πολ περισσότερο μετ τν διάγνωσιν, αν ποτειχισθ, δηλαδ χωρίση π τν κοινωνία το πισκόπου του, χι μόνον δν θ τιμωρηθ, λλ κα θ τιμηθ ς ρθόδοξος· διότι κριβς δν ποσχίσθηκε π πίσκοπον, λλ π ψευδεπίσκοπον κα ψευδοδιδάσκαλον κα ατ τ ποο κάνει εναι ξιο παίνου, διότι δν τέμνει τν κκλησίαν, λλ μλλον τν νώνει κα τν παλλάσσει π τ σχίσμα".

δ ριστηνς τονίζει πίσης:

"Ἐὰν μερικο πομακρυνθον π τν κηρύσσοντα αρεσιν, (πίσκοπον κλπ.), πού χει καταδικασθε π σύνοδον π τος γίους Πατέρες κα χι γι κάποιο προσωπικ γκλημα, εναι ξιοι κάθε τιμς κα ποδοχς ς ρθόδοξοι".1



γιος Νικόδημος γιορείτης ρμηνεύει, πίσης, τ σχετικν χωρίον στ Πηδάλιον κατ τν διον τρόπον:

"Ἐὰν ο ρηθέντες πρόεδροι, (πίσκοποι), εναι αρετικοί, κα κηρύσσουν τν αρεσίν τους δημόσια, κα γιατ χωρίζονται ο ποκείμενοι σατούς, κα πρν ν γίνη κόμα συνοδικ κρίσις γιατν τν αρεσιν, ο χωριζόμενοι ατοί, χι μόνον γι τν χωρισμν δν καταδικάζονται, λλ κα τιμς τς πρεπούσης, ς ρθόδοξοι εναι ξιοι, πειδ δν προξένησαν στν κκλησίαν σχίσμα μ τν χωρισμν ατόν, λλ μλλον λευθέρωσαν τν κκλησίαν π τ σχίσμα κα τν αρεσιν τν ψευδεπισκόπων ατν."2

Τος γίους Πατέρες κα Διδασκάλους μιμήθηκαν κα ο γιορετες σιομάρτυρες, πο μαρτύρησαν π Βέκκου το Λατινόφρονος, κα γραψαν τν περίφημη κείνη πιστολ πρς τν Ατοκράτορα Μιχαλ τν Παλαιολόγον, ποία εναι θεολογικώτατη κα πλήρης Θείων ληθειν.

Στν πιστολ ατ μεταξ λλων περιλαμβάνονταν κα τ ξς: " ’μπεριέχεται δ κα στν ΙΕ΄ Κανόνα τς γίας κα μεγάλης Α΄ κα Β΄ πονομασθείσης Συνόδου, τι χι μόνον νεύθυνοι εναι, λλ κα τι πρέπει ν παινονται ατο ο ποοι ποσχίζονται π ατος πο εναι προφανς αρετικο κα διδάσκουν δημόσια, αρετικ διδάγματα, κα πρν ν πάρξη συνοδικ καταδίκη τους, κριβς, πειδ ρθόδοξος το Χριστο κκλησία τν ναφορν το νόματος το ρχιερέως, κατ τν τέλεσιν τς ναίμακτου θυσίας, τν θεωροσε πάντοτε συγκοινωνίαν τελείαν μ τν μνημονευόμενον ρχιερέα κα τ φρόνημά του. Διότι χει γραφε στν ξήγησιν τς Θείας Λειτουργίας, τι ναφέρει ερουργν κα τ νομα το ρχιερέως ... κα τι εναι κοινωνς ατο κα τς πίστεως κα διάδοχος τν Θείων μυστηρίων ... (καί) τι μολυσμν χει κοινωνία μ μόνην τν ναφορν ατο, στω κα ν εναι ρθόδοξος ναφέρων". 3

γαπητέ μοι πάτερ Θεόφραστε!

Εχαριστ γιά τήν συμπλήρωση.

Τώρα, ὅμως, ποιός νά συγκαλέσει τέτοια Σύνοδο, ὅπως συνεκαλεῖτο ἀπό τούς μακαρίους Ὀρθοδόξους Αὐτοκράτορες, καί πολύ περισσότερο, ποιός νά πιβάλλει-φαρμόσει τίς ντίστοιχες ὀρθόδοξες ποφάσεις...

Ατό πού πρέπει νά γίνει πάντως ὅπωσδήποτε, εναι τό νά κατονομαστον ο προϊστάμενοι τῆς ἀσεβείας αρετικοί νας πρός ναν καί νά ναθεματισθον νομαστικς!

πότε συγκαταδικάζονται ἀναμφιβόλως καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦν ἀπό ἐκεῖ καί πέρα!

Τό θέμα, λοιπόν, δέν εναι, κατά τήν γνώμη μας, καί σύμφωνα μέ τόν γιο Διονύσιο τόν ρεοπαγίτη,

δικανικό

λλά

κφαντορικό.

συνοδική δηλ. πόφανση ξαγγέλλει τό δη φιστάμενο καί δέν διαπλάθει, (δημιουργε) νέα κάτασταση ex nunc!

Εναι μέγα τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καθότι μπορ νά διαβεβαιώσω ν ληθεία, τι δέκα χρόνια στό Νέο τελονταν μυστήρια καί πό τήν ναξιότητά μου.

ν, μως, νέργεια τς χάριτος τελικά θά δηγοσε σέ σωτηρία τούς πιστούς καί πολύ περισσότερο τήν ναξιότητά μου, πίτρεψέ μου νά μφιβάλλω σφόδρα...



Λαμβανομένου, ἐπίσης, ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ἔκτοτε παρῆλθε μία εἰκοσαετία καί τά ἐκκλησιαστικά πράγματα στή Νέα ἐκκλησία τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐπιδεινώθηκαν σέ ἀπερίγραπτο βαθμό, μέχρι πού νά ἑτοιμάζουν καί τήν τελική, φανερή πλέον- (καί ὑπογεγραμμένη ἀπό τό 1965)- ἕνωσή τους μέ τόν ἀντίχριστο Πάπα στά ἀμέσως ἑπόμενα χρόνια... ὅπως γράφεται ἀπό τούς δικούς τους θεολόγους καί τά λεγόμενα «συντηρητικά» περιοδικά τους!
 

Παρασημοφόρηση τοῦ αἱρετικοῦ Ἀγγλικανοῦ ψευδεπισκόπου ἀπό τόν πατριάρχη Θεόφιλο

στά Ἱεροσόλυμα!...



Βέβαια, κόμη καί γιά τούς Παπικούς, ποιός μπορε νά ποφανθεῖ μέ ἀκρίβεια, πότε κριβς χάθηκε χάρη ... τό 867, τό 1009, 1054 ἤ καί ἀργότερα, ἀφοῦ ὑπῆρξαν δεκαεπτά (17) Ὀρθόδοξοι σύνοδοι, πού τούς καταδίκασαν ἀλληλλοδιαδόχως;

Καί τυχόν μεγαλύτερη σύνοδος, ὅμως, ν συγκληθε, κατά τό μνημειδες κοινό κείμενο, πού ὑπέγραψαν ὅλοι, Ρουμάνοι, Ρῶσσοι καί οἱ ἀδελφοί μας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κυπριανοῦ, εναι "δέσμια" τν ποφάσεων τν Συνόδων το γίου Φιλαρέτου τοῦ 1983 καί τς κκλησίας μας, ὑπό τόν μακαριστό Ἀρχιεπίκοπό μας κυρό Χρυσόστομο τό 1998.

  Βέβαια, πάρχουν καί σημαντικές νστάσεις γιά τήν διαδοχή τν σημερινν Νεοημερολογιτν-Οκουμενιστν!

Τά γγραφα, πού χεις, πιστεύω, τι ναφέρονται σέ νώσεις μέν, λλά μεμονωμένων πισκόπων καί χι συνοδικά καί θεσμικά κπεφρασμένων αρέσεων νώσεων.

Γιά τό ντίθετό μᾶς πληροφορε γιος Μᾶρκος Εγενικός μέ τά κείμενά του καί ο πί Βέκκου μαρτυρήσαντες σιομάρτυρες γιορετες.

Ο πρτοι δηλ. αἱρετικοί σχον τήν χειροτονίαν πό τν Πατέρων!

Ο λλοι, τί πραν, ποιά διαδοχή καί πό ποιούς; Ἀπό τούς λαϊκούς κατασταθέντας (κατά τόν 1ον Ἱερόν Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου);

Μέ εχές,

π. Νικόλαος.


Σωστά τά γραφόμενά Σου!

Λίαν γαπητέ μοι ἀδελφέ!

Δέν πρέπει ὅμως καί σέ καμμία περίπτωση νά ποφαινόμαστε καί γιά τό ντίθετο, δηλ. στό νά ποδίδουμε χάρη στούς καταγγελλομένους ς αρετικούς Οἰκουμενιστές -Νεοημερολογίτες, πού συνοδικά πλέον, θεσμικά, μετανοήτως καί παγιωμένα ἐπί δεκαετίες χουν λλοιώσει μετάκλητα τήν νιαία παράδοση καί πίστη τς κκλησίας μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διορθώσεις σέ δυτικές πλάνες στό βιβλιαρίδιον τοῦ Ἰ. Μεσολωρᾶ "Ὀρθόδοξος Χριστιανική Κατήχησις", Ἅγιον Ὄρος 2023

  Ὅ ταν ὁ Θε ῖ ος Πα ῦ λος λέγει «ε ἰ γάρ ἐ χθροί ὄ ντες κατηλλάγημεν τ ῷ Θε ῷ διά το ῦ θανάτου το ῦ Υ ἱ ο ῦ Α ὐ το ῦ » (Ρωμ 5, 1...